i parodystycznej stylistyki w surrealistycznym obramowaniu. Dzieło na swój sposób nowatorskie. Zjawiskowe jest w nim poczucie humoru, odwołania do kultury zarówno popularnej jak i tej lokalnej znanej głównie w Japonii. Świetna zabawą techniką filmową: obrazem, montażem, wstawkami animowanymi, wreszcie dźwiękiem i muzyką. Film stara się być zaprzeczeniem wszelkim popularnym prądom zarówno tych głównych jak i elitarnych. Urzekają sekwencje oniryczne, ale cały film wydaje się być takim pokawałkowanym snem. W istocie jest to parodia naszego dzisiejszego odbioru kultury, zupełnie jak przeskakiwanie z kanału na kanał, z jednej strony internetowej na drugą, tak naprawdę nie rażący jest tutaj brak fabuły, tylko mimetyczne naśladowanie dzisiejszej kultury, co może budzić niepokój, choć twórcy chcieli przede wszystkim zażartować sobie z tego wszystkiego i wywołać falę śmiechu. Jednych to rozbawiło, innych oburzyło. Mamy tam pełno naśladowania telewizyjnych i kinowych produkcji, niby scen usuniętych, nie udanych, zapowiedzi telewizyjnych, zwiastunów, mamy nawet dwie "intermission", obsesja na punkcie jedzenia i tańca (konsumpcjonizm), pojawia się również wyolbrzymiony motyw jednej z popularniejszych fantazji naszych popkulturowych czasów, a więc kosmici. Jedno wielkie szaleństwo, ale w tym szaleństwie jest metoda. Jak zawsze powtarzam z chaosu wyłonili się bogowie. Być może już się nie wyłaniamy z chaosu, tylko do niego wracamy. Jedna ilość tego typu filmów jest coraz większa co znaczy, że tego typu film zapowiada kolejną epokę dla kina:) Oby...